کیم بوچمن نه ماه در مراکز ترک اعتیاد بوده است و در این مدت پاک مانده است. او به طور موقت از مرکز آزاد می‌شود تا در مراسم عروسی خواهرش، راشل بوچمن، شرکت کند. در طول این مدت، کیم در خانه خانواده‌اش که مراسم در آنجا برگزار می‌شود، اقامت دارد. این شرایط مشابه ایستگاه مرکزی قطار است، که ممکن است برای او که همیشه در معرض نگاه کسانی است که او را می‌شناسند یا از وضعیتش اطلاع دارند، بهترین شرایط نباشد. دیدار دوباره او با اعضای خانواده ابتدا خوب پیش می‌رود، اما مشکلاتی پیرامون آزادی او از مرکز ترک اعتیاد به سرعت بروز می‌کند. پدر کیم و راشل، پاول بوچمن، می‌خواهد مطمئن شود که کیم همیشه حالش خوب است، که برای کیم به نظر می‌رسد بیشتر به این معناست که او به او اعتماد ندارد. راشل به تدریج از وضعیت کیم که قرار است روز خوشبختی او باشد، ناراحت می‌شود، برخی از این ناراحتی‌ها به کیم مربوط است و برخی نه. یکی از کسانی که در مراسم عروسی حضور دارد اما عملاً در برنامه‌ریزی‌های دقیقه نودی آن شرکت ندارد، مادر کیم و راشل، ابی است که از پاول جدا شده است. این دو از آن زمان با افرادی دیگر ازدواج کرده‌اند. از بیرون، ابی در طول زندگی‌اش از کیم مراقبت کرده است. اما یکی از لحظات کلیدی در زندگی کیم که تحت تأثیر مواد مخدر قرار گرفته و در زندگی مشترک خانواده‌شان نیز تأثیرگذار است، می‌تواند عروسی را به طور عمیقی تحت تأثیر قرار دهد. علاوه بر اینکه حضور کیم چگونه بر عروسی تأثیر می‌گذارد، اتفاقات خانوادگی در طول اقامت کوتاه کیم می‌تواند آن‌ها را به یکدیگر نزدیک‌تر کند یا آن‌ها را از هم دور کند.