آلوین استرایت هفتاد و سه ساله مردی ساده زیست و سرسخت است که با تامین اجتماعی خود زندگی می کند. او باید کارها را با شرایط خودش انجام دهد. او در وضعیت نامناسب سلامتی قرار دارد. هر دو باسن او گلوله خورده است، که لازم است از دو عصا برای راه رفتن استفاده کند. او دیابتی است. او آمفیزم ناشی از سالها سیگار کشیدن دارد. و بینایی ضعیفی دارد. فراتر از بیماری های آشکار، او از بسیاری از این مسائل به دختر معلول ذهنی خود رز که با او زندگی می کند، نمی گوید. او متوجه می شود که برادرش لایل استریت، که ده سال از او جدا شده، به تازگی دچار حمله قلبی شده است. به دلیل مرگ و میر خود و لایل، آلوین می خواهد قبل از اینکه دیر شود با برادرش صلح کند، که به معنای سفر از خانه خود در شهر روستایی لاورنس، آیووا به خانه لایل در روستایی کوه زیون، ویسکانسین است. مانند سایر مسائل زندگی اش، او باید سفر را با شرایط خودش انجام دهد، یعنی به تنهایی. از آنجایی که او گواهینامه رانندگی ندارد و از آنجایی که بینایی‌اش بد است، تصمیم می‌گیرد تا این سفر را با ماشین چمن‌پرور کهنسال خود و یدک‌کشیدن یک تریلر انجام دهد که وسایل او را حمل می‌کند و به عنوان محل خواب او دو برابر می‌شود. پس از یک شروع اشتباه، او در راه است. در آن سفر بر کسانی که با آنها برخورد می کند تأثیر می گذارد و تحت تأثیر قرار می گیرد. اما او فقط امیدوار است که بتواند سفر را همانگونه که شروع کرده به پایان برساند و قبل از اینکه او، لایل یا ماشین چمن زنی برای همیشه از دستش بروند.