1941 در یک شهر کوچک در فرانسه اشغال شده توسط نازی ها. برخلاف میل مرد مسن و ساکنان خواهرزاده بزرگسالش، نازی‌ها خانه‌ای را برای یکی از افسران خود، ستوان ورنر فون ابرناک، فرماندهی می‌کنند که تا زمانی که او در آن منطقه برای تجارت نازی‌ها است، در آن زندگی کند. به عنوان یک اعتراض صامت مجازی و واقعی علیه نازی ها و افسر، عمو و خواهرزاده هر کاری که از آنها خواسته می شود را در حالی که افسر در خانه آنها است انجام می دهند، اما حضور او را تایید نمی کنند و هر زمان که او در اطراف باشد تا حد زیادی در سکوت زندگی می کنند. افسر با احتیاط با وضعیت مسکن برخورد می کند، مثل اینکه مهمان است. اگر چه یک اتفاق شبانه نیست، افسر یک روال عصرگاهی را با میزبانان بی میل خود آغاز می کند: در لباس غیرنظامی خود، در اتاقی را می زند که آنها برای غروب در آن گردهمایی داشته اند، اندکی بعد وارد اتاق می شود و می داند که هیچ تصدیقی برای ورود او انجام نخواهد شد، و حتی پنج دقیقه قبل از اینکه از خانه خارج شود، با آنها ملاقات می کند. در طول این دیدارها، او با احترام از جمله از فرهنگ - بویژه موسیقی و ادبیات چون آهنگساز و نوازنده است - از غرور ملی خود، عشقش به فرانسه و آنچه که امیدوار است از جنگ بیرون بیاید، صحبت می کند، یعنی یک فرانسه قوی و آزاد، قوی تر از قبل از جنگ، و ازدواج بین فرهنگ فرانسوی و آلمانی که زندگی همه اروپایی ها را غنی خواهد کرد. در تمام این مدت، او هیچ انتظاری از آنها ندارد، یا اینکه گوش کند یا پاسخ دهد که آیا واقعاً گوش می دهند. در پایان اقامت شش ماهه او در خانه، او در نهایت تأثیر عمیقی بر عمو و خواهرزاده‌اش می‌گذارد، علی‌رغم اینکه این تأثیر تا حد زیادی ناشناخته است، زیرا اقامت او در فرانسه تأثیر عمیقی بر او می‌گذارد و چشمانش را به واقعیت جنگ باز می‌کند که عمدتاً بر اساس اولین سفرش به پاریس است.