از کودکی تحت سلطه مادر مالک‌منش و همسر زورگویش، کانروی، و از سوی دیگر، ویکتوریا نوجوان نمی‌خواهد که آن‌ها قدرت اداره امور را در آخرین روزهای سلطنت عمویش ویلیام چهارم به عنوان ولیعهد او داشته باشند. پسرعموی آلمانی‌اش، آلبرت، تشویق می‌شود که تنها برای دلایل سیاسی به او دربیاورد، اما پس از دست‌یابی او به تاج و تخت در هجده سالگی، متوجه می‌شود که به او علاقه‌مند شده و از وابستگی او به نخست‌وزیر وفادار، ملبرن، ناامید است. ویکتوریا تحت تأثیر فعالیت‌های خیریه آلبرت قرار می‌گیرد که مشابه با تمایل خود او برای کمک به مردمش است. با این حال، وفاداری او به ملبرن که به عنوان فردی خودخواه شناخته می‌شود، تقریباً بحران‌اساسی قانونی به وجود می‌آورد و این آلبرت است که به او کمک می‌کند تا اعتماد به نفس خود را بازیابد. او پیشنهاد می‌دهد و آن‌ها ازدواج می‌کنند، آلبرت خود را نه تنها به عنوان همسر وفادار که آماده است جان خود را برای او فدای کند، بلکه به عنوان عامل اصلاحات بسیار مورد نیاز نشان می‌دهد، اصلاحاتی که در نهایت از سوی ملبرن تحسین شده است.