در دهه ۱۹۵۰، یک نوجوان ورنر هرزوگ مجذوب بازیگری جوان کلاوس کینسکی در فیلمی شد. سال‌ها بعد، آنها در یک آپارتمان مشترک زندگی می‌کردند که در آن، در یک حمله خشمگین و بی‌وقفه به مدت چهل و هشت ساعت، کینسکی کاملاً حمام را خراب کرد. از این آشوب، یک همکاری خشونت‌آمیز، پر از عشق و تنفر و عمیقاً خلاقانه شکل گرفت. در سال ۱۹۷۲، هرزوگ کینسکی را در فیلم "آگیرو، خشم خدا" انتخاب کرد.