این داستان با تصویری زیبا و معصومانه آغاز می‌شود: یک کودک خردسال که بادکنکی را در دست دارد. بادکنک به آرامی او را از زمین بلند می‌کند، و کودک که از این اتفاق شگفت‌زده و خوشحال شده، با هیجان و شادی به اوج می‌رود. اما هرچه بالاتر می‌رود، شادی جای خود را به شگفتی، سپس نگرانی و در نهایت ترس می‌دهد. اما… بادکنک همچنان او را بالاتر و بالاتر می‌برد، تا جایی که کودک متوجه می‌شود نمی‌تواند پایین بیاید. شهر، خانه‌اش، و هر چیزی که می‌شناخت، کوچک و دور می‌شود. آیا کسی او را خواهد دید؟ آیا راهی برای بازگشت وجود دارد؟ و اصلاً بادکنک به کجا می‌خواهد او را ببرد؟ این داستان می‌تواند به یک ماجراجویی فانتزی، یک استعاره فلسفی از رشد و رهایی، یا حتی یک روایت ترسناک درباره ناتوانی در کنترل سرنوشت تبدیل شود. پایان آن بسته به لحن داستان می‌تواند امیدوارکننده، غم‌انگیز یا حتی تکان‌دهنده باشد.