برای گرگ هفلی، مدرسه‌ی راهنمایی احمقانه‌ترین ایده‌ای است که تا به حال اختراع شده است. جایی پر از هزاران مین اجتماعی که از جمله آنها می‌توان به احمق‌ها، شوخی‌های بدنی، اذیت‌ها، زورگویان، تبعید به کف سالن غذاخوری در زمان نهار و یک تکه پنیر عفن با ویروس‌های هسته‌ای اشاره کرد. برای زنده ماندن از این آزمون بی‌پایان و به دست آوردن آن شناخت و جایگاهی که به نظر خودش سزاوار آن است، گرگ مجموعه‌ای بی‌پایان از نقشه‌های بی‌نظیر می‌چیند که البته همه‌ی آنها به شکست می‌انجامند. و او همه‌ی این‌ها را در یک دفترچه می‌نویسد - "این دفترچه نیست، این یک ژورنال است!" گرگ تأکید دارد و عنوان کمتر زنانه را ترجیح می‌دهد - پر از نظرات، افکار، داستان‌های مشکلات خانوادگی و (موفقیت‌های احتمالی) در حیاط مدرسه. "یک روز که معروف شدم" می‌نویسد گرگ، "چیزهای مهم‌تری برای انجام دادن خواهم داشت تا اینکه تمام روز به سوالات احمقانه مردم پاسخ دهم." و این‌گونه بود که دفترچه‌ی ویمپی کید متولد شد.