معجزه بزرگ - اکتبر ۱۹۸۸. آدام کارلسون، خبرنگار ایستگاه تلویزیونی محلی در آنکوریج، در حال انجام مجموعه‌ای از گزارش‌ها درباره "رنگ فرهنگی محلی" شمال آلاسکا است. او در بارو است و در حالی که در دریاچه یخ فیلم‌برداری می‌کند و در حال انجام گزارشی کم‌ارزش است، از دور متوجه سه نهنگ خاکستری کالیفرنیایی می‌شود — یک مادر، پدر و پسر — که به طور واقعی توسط یخ‌هایی که زودتر از معمول شروع به یخ‌زدن کرده‌اند، محاصره شده‌اند. آن‌ها در حال تلاش برای باز نگه داشتن سوراخی در یخ برای نفس کشیدن و زنده ماندن هستند، اما وضعیت آن‌ها به وضوح وخیم است. ارزیابی حرفه‌ای و فرهنگی که دریافت می‌کند این است که نهنگ‌ها در وضعیت فعلی‌شان نمی‌توانند بیشتر از چند روز زنده بمانند، چون یخ‌ها پنج مایل از دریا فاصله دارند و در میانه راه یک قفسه یخ عمودی ایجاد شده است. گزارش آدام درباره نهنگ‌ها تنها در ایستگاه او پخش نمی‌شود بلکه توسط سرویس‌های خبری در سراسر ایالات متحده از جمله پخش‌کنندگان ملی دریافت می‌شود و وضعیت نهنگ‌ها به توجه گروه‌های مختلفی جلب می‌شود. اولین و مهم‌ترین گروه، گریل‌پیس است، به‌ویژه ریچل کرامر از آنکوریج که هر کاری می‌کند تا نهنگ‌ها را نجات دهد، او که به‌طور اتفاقی معشوقه سابق آدام است که رابطه‌شان بر اساس شرایطی خوب پایان نیافته است. ریچل تلاش می‌کند تا کسانی که می‌توانند کاری انجام دهند، تحت تأثیر قرار دهد. این گروه‌ها شامل دفتر فرماندار هستند که از آن‌ها درخواست می‌کند که از گارد ملی برای انتقال یک هاروربارج خصوصی با هلیکوپتر برای شکستن یخ‌ها استفاده کنند. مشکل ریچل این است که هاروربارج متعلق به دشمن بزرگش، جی. دبلیو. مک‌گرا از آلاسکان نوردن اویل است، شرکتی که قصد دارد مجوز حفاری در آب‌های شمالی را بدست آورد. سرویس‌های خبری بیشتری به بارو می‌آیند تا داستان را پوشش دهند، از جمله جیل جرارد از لس‌آنجلس که آدام مدت‌ها از دور به او علاقه داشته است. کاخ سفید از این داستان مطلع می‌شود و حمایت از نهنگ‌ها را به عنوان اولویت قرار می‌دهد، زیرا حمایت عمومی در حال افزایش است، به‌ویژه حمایت کاخ سفید در سال انتخابات. گروه بومی محلی، اینوپیات، ابتدا برنامه دارند تا نهنگ‌ها را در حالی که به‌طور قطع می‌میرند شکار کنند تا شیوه زندگی طبیعی شکار و ماهی‌گیری خود را حفظ کنند، با اینکه نهنگ خاکستری به‌طور خاص بخشی از رژیم غذایی طبیعی آن‌ها نیست.