در ژاپن پس از جنگ جهانی دوم، دایه نوبوکو مصمم است که به زندگی ادامه دهد، در حالی که در کنار قبر پسرش کوچی ایستاده است. کوچی، مانند هزاران نفر دیگر، زمانی که آمریکایی‌ها بمب اتمی را بر غیرنظامیان در جنوب ژاپن انداختند، جان خود را از دست داد.