اسکندر مقدونی، معروف به اسکندر بزرگ، در سن ۲۵ سالگی بر نود درصد از دنیای شناخته شده آن زمان حکمرانی می‌کرد. پدر او، شاه فیلیپ دوم، پادشاه مقدونیه بود و مادرش، المپیاس، تحت ظلم و ستم شاه فیلیپ قرار داشت1. اسکندر از کودکی تحت تربیت مادرش به جنگاوری شجاع و بی‌رحم تبدیل شد. او با خروج از مقدونیه به مدت هشت سال همراه با سپاهیانش ۲۲ هزار مایل را پیمود تا موفق به فتح سرزمین‌های مختلف شود1. ابتدا امپراطوری عظیم ایران و سپس مصر را فتح کرد.