در سال ۱۹۹۲، رهبر حزب کارگر، تونی بلر، به آمریکا می‌رود و از سیاست‌های رئیس‌جمهور بیل کلینتون تحت تأثیر قرار می‌گیرد، سیاست‌هایی که او برای بازسازی حزبش استفاده می‌کند. دو سال بعد، او دوباره برای دیدار با کلینتون دعوت می‌شود، که پیش‌بینی درستی می‌کند که بلر نخست‌وزیر بعدی بریتانیا خواهد بود. بدین ترتیب رابطه "ویژه" بین این دو آغاز می‌شود، هرچند که واضح است کلینتون شریک ارشد است و بلر برای مشاوره در مورد ایرلند شمالی از او کمک می‌گیرد. با این حال، وضعیت در کوزوو نقش‌ها را معکوس می‌کند، زیرا بلر با فشار به رئیس‌جمهور بی‌میل آمریکا، مداخله آمریکا را به تحمیل می‌کند و در رسانه‌های آمریکایی به عنوان قهرمان لحظه شناخته می‌شود. وقتی کلینتون متحد خود را متهم به خنجر زدن از پشت می‌کند، رابطه ویژه شروع به تلخ شدن می‌کند و با خروج کلینتون از کاخ سفید، بلر اولین عکس خود را با جانشین بعدی او، جورج بوش، می‌گیرد.